Amerika sokaklarını gösteren her filmde potansiyel bir tehlike hissederim. her an bir hızsızlık, bir cinayet, bir kovalamaca, köşe başında insanın kafasına inecek bir sopa beklerim hep...Her yerin tertemiz ve güvenli olduğu bir Avrupa kentinden çok farklıdır benim için. Bu yanılsamada "Taxi Driver'dan "Godfather" film serisine, Al Pacino'nun polisiye filmlerinden çocukluğumun Red Kit çizgi romanlarının etkisi vardır belki de. Sekansda hiçbir kötü şey olmamasını o kadar çok yadırgarım ki filmin gerçekliğini bile sorgularım...
6-7 yaşlarında çocukların baş rolde oynadığı bu filmde buram buram aynı duyguyu yaşadım. Kaldı ki film boyunca otoban kenarlarında, boş arazilerde, bomboş ve yıkık evlerde, ebeveynsiz parklarda dolaşan, oynayan, koşuşan 6 yaş çocuklarının olduğu bu sahnelerde başka bir duygu yaşayamazdım. Fakat bir spoiler vereyim ki annelerinin başına gelenlerin hiçbiri çocukların başına gelmiyor. Dahası hiç bir şeyden haberleri yok gibi davranıyorlar...
Peki gerçekten öyle mi? Çevrelerinde olan gözyaşı, şiddet ve güvensizliği hissetmemeleri mümkün mü? "The Florida Project" filmi asıl burada başlıyor... Film konu derinliği ve görselliğinin ustalığı yanında çocuk oyunculuların performansı ile hayret uyandırmakta, yönetmeni taktir etmekte.
Duru Doğa'nın da aynı yaş çerçevesinde olmasından dolayı gerek kıyafet seçimi, gerek davranışları, oyunları ile sanki bir belgesel izliyorsunuz. Unutmayacağım filmlerden biri...
